مائده سهلالدین
چکیده
عجایبنامهنویسی گونهای ادبی در قالب نظم و نثر است که به معرفی شگفتیهای جهان در حوزههای جغرافیا، نجوم، انسانشناسی، حیوانشناسی، نباتات و... میپردازد و تأثیر بسیاری در رشد مطالعات مربوط به این حیطهها و نیز اسطورهشناسی دارد.در تاریخ اسلام، بهسبب ابهام معانی قرآن، کتب بسیاری در تفسیر آن و شرح معانی و آیات نوشته شد که ...
بیشتر
عجایبنامهنویسی گونهای ادبی در قالب نظم و نثر است که به معرفی شگفتیهای جهان در حوزههای جغرافیا، نجوم، انسانشناسی، حیوانشناسی، نباتات و... میپردازد و تأثیر بسیاری در رشد مطالعات مربوط به این حیطهها و نیز اسطورهشناسی دارد.در تاریخ اسلام، بهسبب ابهام معانی قرآن، کتب بسیاری در تفسیر آن و شرح معانی و آیات نوشته شد که در برخی از آنها، مفسران نومسلمان، برای جذب مخاطب، افسانههای شگفتانگیز بسیاری را از کتابهای آسمانی پیشین خود وارد داستانهای قرآنی کردند.ادبیات فارسی دری، از آغاز پیدایش در قرن سوم، پیوندی ناگسستنی با معارف اسلامی برقرار کرد و بهدلیل جنبههای مشترک تفسیرنگاری و عجایبنویسی، از عجایبنگاری الهام گرفت. هدف این جستار تبیین پیوند میان عجایبنگاری، تفسیرنویسی و متون ادبی است.