باقر قربانی زرّین
چکیده
ادبیات پارسی وتازی در زمینههای گوناگونی دادوستد فرهنگی با هم داشتهاند. یکی از این زمینهها، موضوع سرودههاست: به روشنی میتوان نمونههای فراوانی را از تأثیر سرودههای تازی در اشعار پارسی و برعکس، ملاحظه کرد. دو نمونهای که در این نوشتار با تفصیل بیشتر بررسی میشوند یکی نامههای منظوم عاشقانه میان عاشق ومعشوق و دوم تغزل در ...
بیشتر
ادبیات پارسی وتازی در زمینههای گوناگونی دادوستد فرهنگی با هم داشتهاند. یکی از این زمینهها، موضوع سرودههاست: به روشنی میتوان نمونههای فراوانی را از تأثیر سرودههای تازی در اشعار پارسی و برعکس، ملاحظه کرد. دو نمونهای که در این نوشتار با تفصیل بیشتر بررسی میشوند یکی نامههای منظوم عاشقانه میان عاشق ومعشوق و دوم تغزل در شکل گفتوگویی آن است که هر دو تحت تأثیر ادبیات و فرهنگ ایرانی و از طریق شاعران ایرانیتبارِ تازیسرا وارد ادبیات عربی شدهاند. به طور خاص، به سرودههای بشّار بن بُرد تُخارستانی و عباس بن اَحنَف در نامههای منظوم عاشقانه و وضّاح الیمن و ابونُواس در تغزل گفتوگویی پرداخته شده است. به عنوان پیشینه، به منظومۀ ویس و رامین و سنت «دهنامه»سرایی نیز اشارت رفته است.