تحول فاءِ اعجمی یا صامت دولبی سایشی واک‌دار β از زبان طبری کهن تا زبان مازندرانی

محمدعلی میرزایی؛ حمیده ابراهیمی

دوره 20، شماره 4 ، اسفند 1400، ، صفحه 73-100

https://doi.org/10.22034/nf.2022.146102

چکیده
  چکیده: از میان زبان‌های ایرانی دورۀ میانه که دارای واج‌‌گونۀ سایشی دولبی واک‌دار β هستند، می‌توان به سغدی، پهلوی اشکانی، فارسی میانۀ ترفانی و بلخی اشاره کرد. واج مذکور که نزد قدما به فاءِ اعجمی نیز معروف است، در متون اولیۀ اسلامی به‌صورت «ڤ»، «ف» و صورت تصحیف‌شدۀ آن، «ق» مضبوط است. اما نکتۀ قابلِ‌توجه این است ...  بیشتر

کوسه‏‏‌‌لر: پیشینۀ طایفه‏‏‌‌های ایرانی در قلمرو عثمانی

عطاءالله حسنی

دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 74-85

https://doi.org/10.22034/nf.2023.177051

چکیده
  مرزهای سیاسی پوشانندۀ حقایق‏‏‌‌اند و وحدت جغرافیایی و انسانی را در چهرۀ کثرتی اختلاف‏‏‌‌برانگیز می‏‏‌‌نمایانند. افراد و گروه‏‏‌‌ها و جمعیت‏‏‌‌های انسانی کهن‏‏‌‌درختانی را مانند که اگرچه در ظاهر منفردند، در واقع ریشه در ریشه، پیوستگی و یگانگی دارند. جمعیت‏‏‌‌های عشایری چنین وضعیتی دارند؛ یگانه ولی ...  بیشتر

دلایل نسخه‌شناختی در ردّ انتساب ترجمۀ تفسیر طبریِ موجود به علمای ماوراءالنهر

حسینعلی رحیمی

دوره 17، شماره 3 ، مهر 1397، ، صفحه 75-92

چکیده
  کتاب ترجمۀ تفسیر طبری را یکی از کهن‌ترین متون نثر فارسی و نخستین ترجمه‌ و تفسیر قرآن به زبان فارسی دانسته‌اند. علامه قزوینی در مقاله‌ای که در ذیقعدﮤ ۱۳۴۱ هجری (تیر 1302) نوشته‌است، کتاب ترجمۀ تفسیر طبری را به‌عنوان یکی از قدیم‌ترین کتاب‌های زبان فارسی برمی‌شمارد. مقالۀ یادشده در پاسخ مدیر مجلۀ ایرانشهر نوشته شده که از قزوینی خواسته ...  بیشتر

نقش‌نمای مفعولی «را» در زبان فارسی: توصیفی پیکره‌بنیاد

آزاده میرزائی

دوره 22، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 81-92

https://doi.org/10.22034/nf.2023.180993

چکیده
  :«را» در زبان فارسی، به‌لحاظ نحوی، نقش‌نمای مفعولی است. همراهی نقش‌نمای مفعولی «را» با مفعول صریح برای برخی از افعال الزامی است‌، اما در سایر موارد به نظر می‌رسد که امکان حضور یا عدم حضور آن در جمله با توجه به مفهوم گذرایی قابل تعریف باشد. در رویکرد هاپر و تامپسون (1980) گذرایی مفهومی پیوستاری و به‌عنوان ویژگی بند (و نه‌فقط ...  بیشتر

زمینه‌ها و نتایج حضور نقطویان ایرانی در دربار گورکانیان هند

حسین باقری؛ علیرضا ابراهیم؛ زهرا ابراهیمی

دوره 22، شماره 4 ، اسفند 1402، ، صفحه 81-98

https://doi.org/10.22034/nf.2024.192160

چکیده
  : جنبش نقطویه یکی از جریان‌‌های مذهبی توانمند بود که به سبب برخورداری از بن‌مایه‌‌های عرفانی، به‌سرعت در ایران عصر صفوی توسعه یافت. این تحقیق که به روشی توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته، نشان می‌‌دهد که شماری از نقطویان مهاجر به دربار گورکانیان، موفقیت‌‌های این مکتب را در هند تداوم بخشیده، خدماتی را به فرهنگ شبه‌قارّه عرضه نمودند. ...  بیشتر

راوی فردوسی

فرامرز آدینه

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1397، ، صفحه 83-93

چکیده
  در پیشینۀ ادب پارسی از آغاز تا تُرک‌تاز تاتار، آیینی بود که شاعران در انجمن­های درباری شعر خود را به خوانندۀ خوش‌آوازی می­سپردند که آن را به همراهی موسیقی بخواند و از این رهگذر، اثر سخن شاعر افزون­تر می­شد. نظامی عروضی در باب دبیری مجمع­النوادر (چهارمقاله) داستانی دربارۀ فردوسی دارد که در آن از چند مرد توسی نام می­برد و ...  بیشتر

مدل‌سازی روند پذیرش واژه‌ها با استفاده از رویکرد تفکر نظام‌مند: مطالعۀ موردی واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی

نسرین خردمند؛ فرزاد حقیقی راد

دوره 21، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 85-137

https://doi.org/10.22034/nf.2022.148004

چکیده
  اشاعه یا انتشار را می‌توان پراکنش یک پدیده در محیطی مشخص تعریف کرد. این مفهوم در علوم مختلف کاربرد دارد، ازجمله، در علم فیزیک برای گسترش ماده، در جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی برای گسترش تفکر و الگوی فرهنگی، در پزشکی برای گسترش بیماری و در علم اقتصاد برای گسترش فنّاوری یا محصول نو. در این پژوهش، اشاعه و گسترش معادل‌های فارسی مصوب فرهنگستان ...  بیشتر

مثنوی والِد نَه به خط وَلَد (بحثی پیرامون انتساب دفتر چهارم مثنوی، محفوظ در موزۀ قونیه به سلطان ولد)

سید امیر منصوری

دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 86-99

https://doi.org/10.22034/nf.2023.177052

چکیده
  یکی از دست‏‏‌‌نویس‏‏‌‌های معتبر مثنوی که بسیاری از محققان در تصحیح متن این اثر از آن استفاده کرده‏‏‌‌اند، نسخه‏‏‌‌ای ا‏‏‌‌ست از دفتر ششم، به کتابت سلطان ولد. از این نسخۀ خطی دفتر چهارمی نیز شناسایی شده که فاقد رقم است و پژوهشگران متعددی دربارۀ آن سخن گفته‏‏‌‌ و در تصحیح خود از آن استفاده کرده‏‏‌‌اند ...  بیشتر

زبان در اندیشۀ ابوهلال عسکری

ندا حیدرپور نجف‌آبادی

دوره 17، شماره 2 ، تیر 1397، ، صفحه 89-107

چکیده
  در این گفتار با استناد به دو کتاب الصناعتین و الفروق اللغویۀ ابوهلال عسکرى ـ ادیب و بلاغی ایرانی سدۀ چهارم هجری قمری ـ به بررسی بخشی از تأمّلات او دربارۀ زبان و معنا پرداخته‌ایم. ابوهلال در کتاب الصناعتین معتقد به جدایی لفظ و معنا و ارتباط نخستین با فصاحت و دومین با بلاغت است. او بارها بر اهمیّت معنای درست و ساده و نیز لفظ زیبا تأکید ...  بیشتر

اشعار نویافته از انوری

رحمان ذبیحی

دوره 17، شماره 3 ، مهر 1397، ، صفحه 93-108

چکیده
  با اینکه دیوان انوری پس از چاپ‌های سنگی یک بار به همت سعید نفیسی و یک بار دیگر به کوشش محمدتقی مدرس رضوی تصحیح شده، هنوز اشعاری از او در مطاوی نسخه‌ها مغفول مانده و منتشر نشده‌است. این امر ناشی از دسترسی نداشتن مصححان به برخی نسخه‌های کهن و غفلت از تصحیح و انتشار تمام اشعار موجود در دست‌نویس‌های مورد استفاده‌است. موضوع این پژوهش ...  بیشتر

اضافه شدن و حذف صامت /d/ بعد از صامت /r/ در کلماتی با هویت‌های دستوری مختلف

اکرم‌السّادات حاجی سیّد آقایی

دوره 22، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 93-109

https://doi.org/10.22034/nf.2023.180994

چکیده
  در طول تاریخ زبان فارسی بسیاری از واژه‌ها دستخوش تحولات گوناگون شده است؛ از جملۀ این تحولات، ظاهر شدن صامت غیراشتقاقی /d/ بعد از صامت /r/ در برخی کلمات است. این پدیده براثر نزدیک بودن واجگاه این دو صامت روی داده است. این تحول از قرن چهارم به‌ بعد در شهرهای خراسان، ماوراءالنّهر، سیستان و مرکز دیده شده است. تحول دیگری که موضوع مورد بحث این ...  بیشتر

گمانی دربارۀ ضبط یک نام‌جای در ویس و رامین

علی نویدی ملاطی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1397، ، صفحه 94-99

چکیده
   ویس و رامین، اثر فخرالدّین اسعد گرگانی، از کهن‌ترین منظومه‌های زبان فارسی است که ریشه‌اش به دوران پیش از اسلام باز می‌‌گردد. با وجود اینکه از این منظومه تاکنون چاپ‌های متعدّدی عرضه شده و پژوهش‌های بسیاری دربارۀ آن صورت گرفته، هنوز باب تحقیق دربارۀ آن باز است. از جمله موارد قابلِ‌توجّه در این اثر وجود واژه‌هایی است که ممکن ...  بیشتر