نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
محقّق مرکز مطالعات فارسی دانشگاه کالیفرنیا در ارواین
چکیده
چکیده: گسترش مرزهای امپراتوری اسلامی تحوّلی در تاریخ‌نگاری اسلامی به وجود آورد. تاریخ که بدواً تنها با حوادث حیات و فعّالیت‌های رسول اکرم(ص) سر و کار داشت، به یک روایت جامع از تاریخ جهان تبدیل شد. گزارش قرآن و کتب آسمانی دیگر در روایت حوادث بعد از طوفان نوح اساساً یکسان بود؛ زیرا تمام بنی‌بشر از بازماندگان نوح به شمار می‌رفتند. این گزارش باید با داستان‌های اقوامی که تحت تسلّط مسلمانان در آمده بودند هماهنگ شود تا از مجموع آن‌ها روایت جامعی از تاریخ عمومی جهان پدید آید. مورّخان مسلمان به ادغام داستان‌های ایرانیان و رومیان در تدوین تاریخ عمومی جهان پرداختند. در مورد ایران که تاریخ باستان خود را به صورتی بسیار منظّم حفظ کرده بود، شخصیت‌های داستانی ایرانی با شخصیت‌های تاریخ مذهبی اسلام هماهنگ شدند و از این هماهنگی روایت منسجمی از تاریخ جهان پدید آمد. مشابه این فرایند، هنگامی که رومیان به دین مسیح گراییدند، پیش آمده بود. در آغاز قرن چهارم میلادی مورّخان مسیحی روایات باستانی روم و یونان را در روایات تورات و انجیل ادغام کردند. بعد از سقوط امپراتوری روم در قرن پنجم میلادی نیز بسیاری از داستان‌های پهلوانی فاتحان ژرمن در تاریخ جهانی مسیحیان پذیرفته شد. بنابراین، مرتبط شدن بعضی شاهان و پهلوانان ایران باستان با اشخاصی که در تاریخ مذهبی اسلام ذکر شده‌اند مطلب عجیب یا غیرمتعارفی نیست. در این مقاله شواهدی در اثبات این مطلب از تحقیقات مورّخان مسلمان و غیرمسلمان قدیم و جدید و متون کهن اسلامی و مسیحی عرضه شده‌است.
عنوان مقاله [English]
Incorporating Ancient Iran’s Epic and Historic Personages in the Universal History of Islam
چکیده [English]
Islamic historiography that was primarily concerned with the deeds and mission of the Prophet fundamentally changed with the expansion of the Muslim empire. Islam’s conquests brought Muslims into contact with a number of peoples, some of whom, the Iranians, the Romans, the Indians, and the Chinese, had rich historical traditions of their own. These traditions had to be incorporated into a new world history befitting the new empire’s vastness and cosmopolitanism. Islam already had a Qur’anic narrative of the universal history that agreed with the Judeo-Christian account of the flood. The histories of the newly conquered peoples had to be incorporated into the Abrahamic story of the world. Ancient kings and heroes, particularly those of the Persians whose historiography was especially admired by Muslim scholars, were adopted into the post-deluge history of the world by being genealogically connected to Noah. This process was not new. Christian historians had already harmonized the histories of Greece and Rome with biblical narrative after Rome’s conversion to Christianity and had also concocted biblical ancestry for a number of Germanic lords after the fall of Rome to Barbarian invasions. Muslim historiography simply followed that model. This paper presents evidence in support of this view from classical sources and modern scholarship.
کلیدواژه‌ها [English]
- Islamic historiography
- Muslim empire
- Judeo-Christian account of the flood
- Islam’s conquests
- Iran’s Epic and Historic Personages
)