نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشیار گروه زبان‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
چکیده: موضوع این گفتار ساخت‌واژه در زبان فارسی است. در این گفتار به واژه‌های مشتق پسوندداری پرداخته می‌شود که مطابق قاعدۀ معمولی ساخت‌واژۀ زبان فارسی، قابل تحلیل نیستند، بلکه شیوه و روش خاصی را دنبال می‌کنند، درواقع جزئی از واژه‌های تاریخی زبان فارسی هستند و روش تاریخی ساخت‌واژی بر آنها حاکم است. این پسوندها عبارت‌اند از:
-ار، -سار، -یار و -مان. ازآنجایی‌که تشخیص کارکرد این پسوندها در واژه‌های مشتق در تجزیه و تحلیل کار چندان آسان نمی‌نماید، در اینجا با عنوانِ «پسوندهای فریب‌کار» نام‌گذاری شده‌اند. طرح کردن این نمونه‌ها به پژوهشگران زبان فارسی کمک می‌کند تا از مسائل جزئی و سادۀ زبان، چشم‌پوشی نکنند و آنها را در کار بررسی زبان و به‌ویژه ساخت‌واژه و واژه‌سازی زبان فارسی هوشیار کند. اساساً بررسی‌های زبانی نیازمند این‌چنین ریزبینی‌های دقیق است.
کلیدواژه‌ها
)