@article { author = {منصوری, یدالله}, title = {}, journal = {Namaeh Farhangistan}, volume = {20}, number = {4}, pages = {41-52}, year = {2022}, publisher = {Academy of Persian Language and Literature}, issn = {1025-0832}, eissn = {}, doi = {10.22034/nf.2022.146099}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {پسوندهای فریب‌کار زبان فارسی (ناگفته‌هایی دربارۀ ساخت‌واژه)}, abstract_fa = {چکیده: موضوع این گفتار ساخت‌واژه در زبان فارسی است. در این گفتار به واژه‌های مشتق پسوندداری پرداخته‌ می‌شود که مطابق قاعدۀ معمولی ساخت‌واژۀ زبان فارسی، قابل تحلیل نیستند، بلکه شیوه و روش خاصی را دنبال می‌کنند، درواقع جزئی از واژه‌های تاریخی زبان فارسی هستند و روش تاریخی ساخت‌واژی بر آنها حاکم است. این پسوندها عبارت‌اند از: -ار، -سار، -یار و -مان. ازآنجایی‌که تشخیص کارکرد این پسوندها در واژه‌های مشتق در تجزیه و تحلیل کار چندان آسان نمی‌نماید، در اینجا با عنوانِ «پسوندهای فریب‌کار» نام‌گذاری شده‌اند. طرح کردن این نمونه‌ها به پژوهشگران زبان فارسی کمک می‌کند تا از مسائل جزئی و سادۀ زبان، چشم‌پوشی نکنند و آنها را در کار بررسی زبان و به‌ویژه ساخت‌واژه و واژه‌سازی زبان فارسی هوشیار کند. اساساً بررسی‌های زبانی نیازمند این‌چنین ریزبینی‌های دقیق است.}, keywords_fa = {ساخت‌واژه,واژه‌سازی,پسوندهای فریب‌کار,صورت تاریخی واژگان}, url = {https://nf.apll.ir/article_146099.html}, eprint = {https://nf.apll.ir/article_146099_c571af671ee2e97856169ab1291196f0.pdf} }