TY - JOUR ID - 146096 TI - کارکرد وجهی فعل ماضی در فارسی میانه JO - نامه فرهنگستان JA - NF LA - fa SN - 1025-0832 AU - چنگیزی, احسان AD - استادیار گروه زبان‌شناسی و زبان‌های باستانی و عضو مرکز تحقیقات میان‌رشته‌ای زبان و ادبیات، دانشگاه علامه طباطبایی Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 20 IS - 4 SP - 11 EP - 30 KW - فارسی میانه KW - وجه KW - قطعیت KW - صفت فعلی گذشته KW - نمود تام DO - 10.22034/nf.2022.146096 N2 - چکیده: در زبان فارسی میانۀ کتابی، ابزارهای مختلفی برای بازنمایی مفاهیم وجهی به‌کار رفته‌است. فعل ماضی یا همان صفت فعلی گذشته که نمود تام را نشان می‌‌داده، در برخی جملات برای دلالت بر امری به‌کار رفته‌است که در آینده اتفاق می‌‌افتد، اما وقوع آن از نظر گوینده کامل است. در چنین بافت‌هایی، فعل ماضی بر مفهوم وجهی قطعیت دلالت کرده‌است. در این مقاله، نمونه‌‌هایی از ساخت‌‌های شرطی نقل شده که در آنها فعل ماضی در بند جواب شرط، برای دلالت بر مفهوم قطعیت به‌کار رفته‌است. در برخی دیگر از ساخت‌‌های شرطی نیز، فعل ماضی همراه با فعل کمکی bawēd، این مفهوم وجهی را بازنمایی کرده‌است. در جملات مقایسه‌‌ای، فعل ماضی تمنایی در بند پیرو به‌کار رفته و بر تردید و گمان کمتر و قطعیت بیشتر دلالت داشته‌است. UR - https://nf.apll.ir/article_146096.html L1 - https://nf.apll.ir/article_146096_ed02401f066b91aa47516ab3025e54ef.pdf ER -