نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه ادیان و عرفان، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده علوم انسانی، تهران، ایران

2 گروه ادیان و عرفان، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده علوم انسانی، تهران، ایران) (نویسندۀ مسئول)

10.22034/nf.2024.192160

چکیده

: جنبش نقطویه یکی از جریان‌‌های مذهبی توانمند بود که به سبب برخورداری از بن‌مایه‌‌های عرفانی، به‌سرعت در ایران عصر صفوی توسعه یافت. این تحقیق که به روشی توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته، نشان می‌‌دهد که شماری از نقطویان مهاجر به دربار گورکانیان، موفقیت‌‌های این مکتب را در هند تداوم بخشیده، خدماتی را به فرهنگ شبه‌قارّه عرضه نمودند. یافته‌‌ها حاکی از آن است که عزیمت نخبگان نقطوی از ایران، ابتدا در بستر تقابل با حاکمان و فقهای صفوی آغاز شد و سپس، در زمینۀ تعامل با حکمرانان و وزرای گورکانی ادامه یافت. در پرتو حمایت‌‌های پادشاهانی چون اکبر و جهانگیر بعضی نقطویان فرهیخته به مدارج درباری بالا رسیدند و در برابر، به حمایت فکری از سلاطین گورکانی پرداختند. گرچه فعالیت مهاجران نقطوی در دربار گورکانیان سرانجام با دخالت فقها متوقف گردید، در همین دوران کوتاه نیز آنان منشأ تأثیراتی مفید و ماندگار بودند و به‌ویژه در بخش ادبیات، چهره‌‌های نامبردار نقطوی با سرودن اشعار فراوان، سبک هندی را غنا بخشیدند و جایگاه زبان و ادب فارسی را در شبه‌قارّه تثبیت کردند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Backgrounds and Results of the Presence of Iranian Naqtavians in the Gurkhani Court of India

نویسندگان [English]

  • Hossein Bagheri 1
  • Alireza Ebrahim 2
  • Zahra Ebrahimi 1

1 Department of Religions and Mysticism, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Faculty of Humanities, Tehran, Iran

2 Department of Religions and Mysticism, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Faculty of Humanities, Tehran, Iran) (corresponding author)

چکیده [English]

The Naqtaviyeh movement was one of the powerful religious movements that developed rapidly in Safavid Iran due to its mystical foundations. This descriptive-analytical study shows that a number of nomads who migrated to the Gurkhani court continued the success of this school in India and provided services to the culture of the subcontinent. The findings indicate that the departure of Naqtavi elites from Iran began first in the context of confrontation with Safavid rulers and jurists and then continued in the field of interaction with Gurkhani rulers and ministers. In the light of the support of kings such as Akbar and Jahangir, some educated Naqtavians reached high court ranks and, in return, provided intellectual support to the Gurkhani sultans. Although the activities of Naqtavi's immigrants in the Gurkhani court were finally stopped with the intervention of jurists, in this short period they were also a source of useful and lasting influences. They established Persian in the subcontinent.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Naqtaviyeh
  • Gurkanian
  • Persian literature in India
  • Indian style
  • elite migration
آژند، یعقوب، تاریخ ایران: دورۀ تیموریان، جامی، تهران، ۱۳۷۹.
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، مصنّفات شیعه، آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۷۲.
احمد تتوی و دیگران، تاریخ الفی، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
اسپیر، پرسیوال، تاریخ هند، ترجمۀ همایون صنعتی‌زاده، ادیان، قم، ۱۳۸۷.
اسکندربیگ ترکمان، تاریخ عالم‌آرای عباسی، دارالطباعۀ آقا سید مرتضی، تهران، ۱۳۱۴ق.
اسماعیل‌زاده، یوسف، «آثار حیاتی گیلانی»، آینۀ پژوهش، ش 11۶-117، مرداد و شهریور ۱۳۸۸، ص 81ـ88.
اعتمادالسلطنه، محمدحسن، تاریخ منتظم ناصری، دنیای کتاب، تهران، ۱۳۶۳.
اقبالی، معظمه، شعر و شاعری در آثار خواجه نصیرالدین طوسی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۷۰.
اوحدی بلیانی، تذکرۀ عرفات‌العاشقین و عرصات‌العارفین، به‌ کوشش سید محسن ناجی نصرآبادی، میراث مکتوب،‌ تهران، ۱۳۸۹.
باستانی پاریزی، محمدابراهیم، سیاست و اقتصاد در عصر صفوی، صفی‌علیشاه، تهران، ۱۳۶۲.
بداؤنی، عبدالقادر بن ملوک شاه، منتخب‌التواریخ، به تصحیح مولوی احمد علی صاحب، با مقدمه و اضافات توفیق هـ. سبحانی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، ۱۳80.
بهار، محمدتقی، سبک‌شناسی، امیرکبیر،‌ تهران، ۱۳۵۶.
تقی‌الدین کاشانی، خلاصةالأشعار و زبدةالأفکار (بخش کاشان)، به کوشش عبدالعلی ادیب برومند و محمدحسین نصیری کهنمویی، میراث مکتوب، تهران، ۱۳۸۴.
جعفریان، رسول (۱)، ‌صفویه در عرصۀ دین، فرهنگ و سیاست، پژوهشکدۀ حوزه و دانشگاه، قم، ۱۳۷۹.
ــــــــــ (۲)، میراث اسلامی ایران، دفتر اول، کتابخانۀ آیت‎اللّه مرعشی، قم، ۱۳۷۳.
جهانگیر گورکانی، جهانگیرنامه، به کوشش محمد هاشم، بنیاد فرهنگ ایران، تهران، ۱۳۵۹.
حاجی خلیفه، کشف الظنون عن أسامی الکتب و الفنون، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا.
حر عاملی، نقدی جامع بر تصوف، ترجمۀ عباس جلالی، انصاریان، قم، بی‌تا.
حسنی لکهنوی، عبدالحی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، دائرةالمعارف العثمانیة،‌ حیدرآباد دکن، ۱۳۸۲ق.
حسینی خاتون‌آبادی، سید عبدالحسین، وقایع السنین و الاعوام، اسلامیه، تهران، ۱۳۵۲.
حسینی فسایی، حسن، فارسنامۀ ناصری، تصحیح و تحشیۀ منصور رستگار فسایی، امیرکبیر، تهران، ۱۳۸۲.
حیدر آملی، المقدمات من کتاب نص‌النصوص فی شرح فصوص‌الحکم، به کوشش عثمان یحیی و هنری کربن، توس، تهران، ۱۳۶۷.
خورشاه بن قباد، تاریخ ایلچی نظام‌شاه، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹.
دفتری، فرهاد، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ترجمۀ فریدون بدره‌ای، فرزان روز، تهران، ۱۳۸۶.
ذکاوتی قراگزلو، علیرضا، جنبش نقطویه، ادیان، قم، ۱۳۸۳.
رضازادۀ لنگرودی، رضا، «پسیخانی، محمود»، دانشنامۀ جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، تهران، ۱۳۸۰، ص ۶۴9ـ۶۵3.
روملو، حسن‌بیگ، أحسن‌التواریخ‌، اساطیر، تهران، ۱۳۸۴.
شاه نعمت‌اللّه ولی، رسالۀ علم حروف و جفر و معرفت، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
شیمل، آنه ماری، در قلمروی خانان مغول، ترجمۀ فرامرز نجد سمیعی، امیرکبیر، تهران، ۱۳۸۶.
صفا، ذبیح‌اللّه، تاریخ ادبیات در ایران، فردوس، تهران، ۱۳۵۵.
طهماسب صفوی، تذکرۀ شاه طهماسب، به اهتمام عبدالشکور، کاویانی، تهران، ۱۳۰۰.
عزیز احمد، «اندیشه‌های سیاسی و دینی شیخ احمد سرهندی»، ترجمۀ داود وفایی، اطّلاعات حکمت و معرفت، س ۵، ش 1، فروردین ۱۳۸۹، ص ۶2ـ۶۵.
غفاری کاشانی، احمد بن محمد، تاریخ نگارستان، تصحیح مرتضى مدرس گیلانى، کتابفروشی حافظ، تهران، ۱۴۰۴ق.
فخرالزمانی قزوینی، عبدالنبی، تذکرۀ میخانه، ب‍ه اه‍ت‍م‍ام‌ اح‍م‍د گ‍ل‍چ‍ی‍ن‌م‍ع‍ان‍ی‌، اقبال، تهران، ۱۳۷۵.
فلاحتی موحد، مریم، «دین الهی»، دانشنامۀ جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، تهران، ۱۳۹۲، ص ۶13-۶1۶.
قراگزلو، محمدجعفرخا‌ن‌، رسالۀ العقائد المجذوبیه، رودکی، تهران، ۱۳۶۲.
کیا، صادق، نقطویان یا پسیخانیان، اساطیر، تهران، ۱۳۹۲.
کیخسرو اسفندیار، دبستان المذاهب، گلشن، تهران، ۱۳۶۲.
گلچین‌معانی، احمد،کاروان هند، آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۶۹.
مجلسی، محمدباقر، رجعت، با مقدمه و تصحیح و حواشی ابوذر بیدار، رسالت قلم، تهران، ۱۳۷۰.
مردانی، فیروز، «سیری در مناسبات فرهنگی ایران و هند (از آغاز تا انجام)»، تاریخ روابط خارجی، ش 28، ۱۳۸۵، ص ۷۱-۹۲.
مشکور، محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۷۵.
مشهدی، محمدامیر و یعقوب فولادی، «طنز در غزل‌های غزالی مشهدی شاعر سبک هندی» مطالعات شبهقارّه، س ۳، ش ۸، پاییز ۱۳۹۰، ص ۱۱۷-۱۳۸.
معصوم‌علیشاه، طرائق الحقایق، به کوشش محمدجعفر محجوب، بارانی، تهران، ۱۳۴۵.
میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضةالصفا، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
نصیری، محمدرضا، اثرآفرینان، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، ۱۳۸۴.
نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران، فروغی، تهران، ۱۳۴۴.
نوراللّه شوشتری، مجالس‌المؤمنین، اسلامیه، تهران، ۱۳۷۷.
نهرو، جواهر لعل، نگاهی به تاریخ جهان، ترجمۀ محمود تفضلی، امیرکبیر، تهران، ۱۳۸۶.
وحید قزوینی، محمدطاهر بن حسین، تاریخ جهان‌آرای عباسی، مقدمه، تصحیح و تعلیقات سیدسعید میرمحمدصادق، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، تهران، ۱۳۸۳.
 
Doniger, W, Karma and Rebirth in Classical Indian Traditions, The University of California Press, 1980.
Harrison , John, Akbar and the Mughal Empire, Harrap, Great Britain, 1974.
Kohli, P, A Short History Of Akbar And Mughal Administration In India, S.chand And Co, delhi, 1949.
Krishnamurti, R, Akbar: the Religious Aspect, Maharaja Sayajirao University of Baroda, 1961.
Sharma, S, Religious Policy Of The Mughal Emperors, Asia Publishing House, Bombay, 1940.