نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دکتری فرهنگ و زبان‌های باستانی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

چکیده: ویژگی‌های زبانی ترجمۀ قرآن قدس نشان می‌دهد که این متن احتمالاً در محدودۀ سیستان نوشته شده‌است. گونۀ زبانی این متن اختلاف‌های بسیاری با فارسی ‌دری دارد. در حقیقت این گونۀ زبانی جز در مواردی همچون تحولات آوایی که خاص منطقه‌ای است که در آنجا به کتابت درآمده‌است، در باقی موارد شباهت بسیار با فارسی ‌میانه دارد. در این پژوهش به بررسی تطبیقی این ترجمۀ کهن با زبان فارسی ‌میانه پرداخته شده‌است. همچنین، کارکرد و شکل نوشتاری حروف اضافۀ «بـ ، بی» و نیز قید «بی» با برابرهای فارسی میانۀ آنها سنجیده شده‌است. مطلب دیگری که مورد بررسی قرار گرفته‌است ضمایر مبهم و موصول و نیز حرف ربط است. همچنین، به ویژگی‌هایی از این متن توجه شده‌است که نشان از تأثیر فارسی ‌دری بر فارسی محلی مترجم دارد.

کلیدواژه‌ها